Houdbaarheidsdatum Vastgoed

Er wordt wel eens gezegd dat de bouw en vastgoedsector conservatief is, dat we lang vasthouden aan wat we doen, omdat we het nu eenmaal al lang zo doen. En dat innovatie in de sector niet snel geaccepteerd wordt, want dat is maar gedoe en ook nog eens risicovol.

Dat werpt de vraag of op dat rage, logge vastgoed de steeds snellere veranderingen in de wereld nog wel kan bijhouden? Lijkt het zo dat gebouwen en interieur versneld functioneel en technisch verouderen, of is dat echt zo?

Of erger nog, zijn we zo gewend geraakt aan wegwerpen, dat we gebouwen en interieur net zo snel beu zijn als andere consumptiegoederen? Of zijn we echt zo verwend geraakt dat we alles naar onze hand willen zetten, en dat als het niet past, dat het maar moet plaatsmaken? Of is het de druk van de efficiency, het kapitaal, dat alles nieuwer, groter en hoger moet…

En dat terwijl we ook moeten bouwen aan een circulaire economie, aan voorkomen van weggooien en verspillen. In 2030 moeten we al 50% circulair zijn, in 2050 vrijwel helemaal.

Volgens het meest recente Circularity Gap-report van Circle Economy gaat het met recycling (en/of upcycling) van grondstoffen de verkeerde kant op. Van alles wat we niet meer nodig hebben, kunnen we geen 9% meer gebruiken maar nog slechts 7%….En gebouwen maken veel puin en als je niet oppast, veel restafval.

Reden temeer om aandacht te besteden aan de houdbaarheid van vastgoed. Op veel levensmiddelen staat een vaak overbodige houdbaarheidsdatum; ‘maximaal houdbaar tot’. Op gebouwen zou een bord moeten staan; ‘tenminste laten staan tot…’.