Artikel

Circl Update – We zetten pijn om in motivatie!

Lotte de Groot, Programmamanager bij Circl, over hoe pijn en onmacht een motivator zijn om verandering aan te jagen.

Geplaatst op 3 augustus 2023

Lotte de Groot – header

Lotte de Groot

Program manager at Circl, initiative of ABN AMRO

Als je in de agenda op onze site kijkt, lijkt het alsof een groot deel van ons team vakantie aan het vieren is. Maar zoals ik vertelde in de vorige blogs, zijn we bezig met verschillende projecten. Eerder schreef ik over onze landelijke uitrol, over het opbouwen van nieuwe relaties en de kansen die daarmee ontstaan. Deze week waren er alleen een paar momenten waarop ik weer even terug in de tijd werd geslingerd.

Het nieuws dat het hoofdkantoor inclusief Circl was verkocht kwam bij ons team aan als een klap. Circl is ontworpen om ooit weer uit elkaar gehaald te kunnen worden, maar dat dat al zo snel zou gebeuren… Het was de plek waar we bezig waren met bredere waardecreatie. Dit stond lijnrecht tegenover de manier waarop het besluit was genomen; de financiële waarden hadden de overhand in deze beslissing.

Na een paar intense maanden was daar opeens de laatste dag en deden we deur voor een laatste keer op slot. We hebben als team veel stilgestaan bij wat het verlies van Circl voor ons betekende en wat het met deed. In dit proces hebben we een papieren rouwcurve op de grond uitgelegd en deze letterlijk met elkaar doorlopen, om zo beter te snappen hoe we erin zitten en welke emoties daarbij zaten. Daarna begonnen we met het bouwen aan een nieuwe toekomst. We zetten op papier hoe we deze toekomst voor ons zien, wat onze visie is en wat we gaan doen. Dit gaf ons veel positieve energie.

Maar deze week werd ik toch weer een paar stappen terug de rouwcurve in geslingerd. Het eerste moment was tijdens het presenteren van de nieuwe storyline van Circl Movement aan andere collega’s. Ik vertelde wat er de afgelopen maanden was gebeurd en waar we aan hadden gewerkt.

Eén van onze ABN AMRO collega’s benoemde dat het toch best intens moest zijn geweest. Als een soort automatische piloot begon ik aan een positief antwoord: “het biedt ook kansen” en “we bouwen aan een nieuwe toekomst”. Meestal gaan mensen mee in deze positiviteit, maar dit keer pakte Sjors (programmamaker bij Circl) terug op dit gevoel. “Het is ook niet niks”, stelde hij. Er werd over Circl uiteindelijk een beslissing gemaakt op basis van een Excel sheet, terwijl wij hard bezig zijn om de wereld verder te laten kijken dan alleen financiële waarden.

Op dat moment werd me een spiegel voorgehouden: in hoeverre wil en moet ik deze kant van het verhaal blijven belichten? Ik wil graag door op de flow van positieve energie, kijken naar de toekomst. Dus ik voelde weerstand door de opmerking van Sjors. We bouwen aan iets nieuws en moeten niet te veel blijven hangen in de negativiteit.

Maar later in de week resoneerde dit moment toch anders bij mij. De beslissing van de verkoop is exemplarisch voor de vele beslissingen binnen het huidige systeem, of dit nu binnen ABN AMRO gebeurt of ergens anders. Als we systeemverandering willen doorzetten, moet zo’n besluit besproken blijven worden. We moeten daarbij mensen eraan herinneren dat de niet-financiële waarden waarop zo’n besluit genomen kan worden essentieel zijn, willen we een goede beslissing maken. Dat voor mij dan soms de pijn weer komt opzetten, moet ik dan maar voor lief nemen.

Dit moment en de gedachten die hierop volgden waren niet de enige oorzaken waardoor ik weer terug de tijd in werd geslingerd, de teaser van de Circl documentaire (coming soon!) hielp hier ook aan mee. De beelden waren opgenomen in de laatste weken voor onze sluiting. Midden in een stormachtige tijd, waarin de emoties dus hoog opliepen.

Ook personen buiten ons team kwamen aan het woord en verwoordden hetzelfde gevoel. “Wat gebeurt er hier in hemelsnaam? Waarom moet deze plek weg?” Merijn eindigde de teaser met de woorden “Deze bijzondere plek met een bijzonder gebouw met hele bijzondere mensen is straks niet meer, ja, dat doet gewoon pijn.”

Eerlijk, de tranen sprongen weer in mijn ogen. Alsof ik weer in het eerste stadium van die rouwcurve zat. In eerste instantie baalde ik, ik had het toch verwerkt? Maar wat ik voelde ging verder dan alleen dit gevoel. Het relateert ook aan de onmacht en angst die ik voel als ik zie waar de wereld heen gaat.

Het laat zien dat er nog een hoop werk moet worden verricht voordat het systeem, en de besluitvorming die daaruit voortkomt, wordt gebaseerd op andere waarden dan alleen de financiële.

Ik heb dit nu van dichtbij meegemaakt. Dit doet pijn, maar ik ben ook mega dankbaar dat ik een baan heb waar ik andere mensen op andere ideeën kan brengen. Deze ervaring, het gevoel, de angst, de onmacht, maar ook de weerstand die ik deze week heb gevoeld geven mij motivatie om door te gaan en duidelijk uit te spreken waar we het écht voor doen.